Podsumowanie

We wtorek 10 września 2024 w sali 20 odbyły się trzy warsztaty kończące projekt IDUB NEW – Nowoczesna Edukacja: Wyzwania. Pierwsze dwa dotyczyły wykorzystania multimediów i ChatGPT w edukacji. Trzecie miało formę otwartej dyskusji na temat wyzwań nowoczesnej edukacji. Bazą do tej dyskusji były opracowane i spisane przez… ChatGPT wyzwania “przypisane” piątce interesariuszy: studentom, władzom, administracji oraz nauczycielom akademickim, młodszym i starszym. Pełniłem rolę moderatora tej dyskusji i czuję się zobowiązany przedstawić coś na kształt podsumowania. Starałem się i mam nadzieję udało mi się to zrealizować nie zdominować dyskusji, ale jedynie ją moderować komentując poszczególne wypowiedzi. Dlatego też w podsumowaniu moje opinie wyrażane podczas dyskusji są… pochylone.

Zaczęliśmy od mocnego akcentu – kwestii zaufania Studentów do swoich Nauczycieli. To zdanie wypowiedziane przez Studenta niesamowicie cieszy i jest budujące, ale ciągle warto nad tym pracować i jest to być może rolą Samorządu. Bardzo często szczególnie Studenci pierwszego semestru nie ufają Nauczycielom w kwestii niezbędności konkretnej wiedzy dla wypełniania roli inżyniera. Drugie słowo klucz które padło to współpraca. Trudno jest sobie wyobrazić działającą sprawnie i rozwijającą się uczelnię bez współpracy Studentów i Nauczycieli. Nie stoimy po dwóch stronach barykady – stanowimy dwie strony medalu. Ta współpraca zależnie od wydziału może przybierać różne formy, także w takich kluczowych kwestiach jak reformowanie toku studiów.

Formalne ramy tej współpracy ustalają i tworzą Władzę Wydziału, które jej partnerów widzą przede wszystkim wśród Studentów starszych lat. Studenci młodszych lat, którzy często są aktywni w Samorządzie nie dysponują jeszcze pełnym obrazem studiów, stąd ich opinia może być subiektywna i emocjonalna. Zdanie Studentów powinno jeśli jest to możliwe być uwzględniane w procesie zmian ale nie może być kluczowe i decydujące. Musimy dbać o dobrostan Studentów, bo bez nich nie ma uczelni, oni są najważniejsi, oni są Podmiotami procesu edukacji.

Zmiany programowe, metodyczne i techniczne często nie są możliwe do przeprowadzenia ze względu na uwarunkowania prawne, które rodzą określone negatywne skutki ekonomiczne, w postaci wzrostu kosztów kształcenia. Wymogi Rozporządzenia dotyczącego szeroko rozumianych metod i technik kształcenia na odległość są jakby z poprzedniej epoki – nie widzą uwarunkowań dnia dzisiejszego. Osobiście czuję się za obecny stan nieco współwinny. Choć jestem członkiem założycielami Stowarzyszenia Elearningu Akademickiego SEA jako osoba zbyt wyrazista i kontrowersyjna nie uczestniczyłem w procesie powstawania rozporządzenia. Pozostała mi do wypełnienia jedynie rola konstruktywnego krytyka. Niestety byłem w tym mega nieskuteczny. Artykuł, który napisałem w 2005 roku mógłbym po niewielkich poprawkach opublikować dzisiaj.

Młodzi Nauczyciele z jednej strony podkreślili kwestię zmian pokoleniowych, z drugiej zaś kwestię stosowania w przedmiotach “rachunkowych klasycznych narzędzi czyli ” kredy i tablicy. Przygotowanie multimedialnych interaktywnych materiałów edukacyjnych nawet w najbardziej optymistycznym wariancie to mnożnik pięć i trudno jest sobie wyobrazić, aby każdy prowadzący przygotowywał podobne lub takie same materiały. Opowiedziałem o moich własnych doświadczeniach. W przedmiocie “masowego rażenia” prowadzonym na pierwszym semestrze dla 270 Studentów wszystkie materiały są wspólne. Dawno, dawno temu byłem oskarżany o “łamanie swobód akademickich”. Dziś zwyciężył zdrowy pragmatyzm. W dyskusji okazało się, że takie podejście może być realizowane także na drugim roku, gdzie liczba Studentów jest znacznie mniejsza.

Jako boomer ze środkowego dziadocenu mogę i powinienem przeprosić, za ten cały nazwijmy to eufemistycznie chaos i jednocześnie próbować przekazać następcom przemyślenia i pozytywne doświadczenia.

W ramach dyskusji poruszona została kwestia trzech wydziałowych projektów OMNIS2. Stanowią one poważne wyzwanie, ponieważ w każdym z nich jest zadeklarowany komponent związany z metodami i technikami kształcenia na odległość. Jest to olbrzymia szansa na zewnętrzne sfinansowanie ambitnych planów zmian. Należy tu tylko pamiętać, że beneficjentami projektów są prawie wszystkie wydziały, a zaczynamy coraz bardziej konkurować i “walczyć” o Studentów.

Na zakończenie otwartej dyskusji został zaprezentowany krótki klip wideo Steve Jobs passion in work. Pasja jest źródłem dla motywacji do studiowania. Są one, pasja i motywacja, zależne od kierunku studiów. Na inżynierii danych prawie 100% Studentów kończy studia w terminie. Otwarte jest pytanie czy a jeśli tak to jak możemy “uruchomić” motywację wśród Studentów.

Spotkanie zakończyłem dwoma stwierdzeniami. To, co przez minionych trzydzieści lat pozwalało mi przeżyć na uczelni i wydziale to autentyczna i szczera pasja do ustawowych metod i technik kształcenia na odległość. Drugie towarzyszyło wirtualnemu i oczywiście bezalkoholowemu toastowi – oby nam się ciągle jeszcze chciało…